دختران آسیبپذیرتر از پسرانند؛ آنها به دلیل مولفههایی همچون «عادت ماهانه» در معرض بیماریهای بیشتری قرار میگیرند،
موهایشان بلند است و شپش دست از سرشان بر نمیدارد پایتخت ایران شهری با ظاهری مدرن، چالشها و مناطقی دارد که تا از نزدیک نبینید باور نمیکنید؛ خانههایی در حاشیه پایتخت که مسکنی ناامن برای شهروندان به ویژه کودکان کار است؛ چراکه در همسایگی آنان همهجور آدم از معتاد و قاچاقچی تا دزد و جانی زندگی میکنند.
به گزارش ایرنا، «کودک کار» واژهای آشنا و دردآور است که بیشتر ما با آن آشنا هستیم و آنها را سر چهارراهها مشغول فال و گُل فروختن یا تا کمر خم شده در سطلهای زباله برای پیدا کردن ضایعات و گاهی هم ماندههای غذا میبینیم؛ صحنههایی که قلب هر شهروند را به درد میآورد.
سر هر چهارراه تعدادی بچه از ۲-۳ ساله تا ۱۲-۱۳ ساله میبینیم که به صورت انفرادی یا گروهی مشغول به کارهایی مانند گدایی، تمیز کردن شیشه خودروها پشت چراغ قرمز، فروختن دستههای گل نرگس یا فروش فال هستند و فصل تابستان آفتاب رنگ پوستشان را به رنگ آسفالت خیابان تغییر داده است.
معصومیت و خستگی ناشی از کار ملامتآور در فصل سرما و گرما از چهرههایشان میبارد و با دستان خسته و پینه بسته کارهایی را که به هیچ عنوان همسنهایشان طاقت انجامش را ندارند، انجام میدهند؛ آنهم در ازای مبلغی بسیار ناچیز! در حالی که آمار دقیقی از تعداد کودکان کار در کشورمان ثبت نشده است، سازمان ملل متحد، تعداد کودکان کار در جهان را پس از شیوع ویروس کرونا ۱۶۰ میلیون نفر تخمین زده است؛ آماری که هر روز به تعداد آنها اضافه می شود.
از زمان شیوع ویروس کرونا، تعداد کودکان کار بسیار بیشتر شده و روزبهروز به آنها افزوده میشود؛ تعداد زیادی از کودکانکار از زمان همهگیری ویریوس کرونا ترک تحصیل کردهاند و برخی هم به دلیل تعطیلی و برخط (آنلاین) بودن کلاسها فرصت بیشتری برای کار دارند.