دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو- ایران گفت: همه مشکلات ما در کشور از جایی است که با زیبایی شناختی قهر هستیم و ساختمان ها و ساخت و سازهای کنونی نتیجه این اتفاق است و این فضا، در روح و تصمیمات ما اثر می گذارد.
به گزارش کلک خیال بخش هنری تهران هوشمند؛ حجت الله ایوبی در آیین اختتامیه نمایشگاه خط استاد کابلی که امروز -شنبه ۲۶ مرداد- در گالری کمیسیون ملی یونسکو برگزار شد، گفت: وقتی معماری ما ایرانی باشد سراغ هنر سنتی می رویم و اگر برخی جوانان به هنر سنتی کمتر علاقه نشان می دهند به همین دلیل است. وقتی در منازل ما اثر زیبایی شناختی نباشد، علاقه به هنر ایرانی در بین جوانان کمتر می شود.
دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو - ایران، گفت: امروز هنر درمان است و در برخی بیمارستان ها گالری وجود دارد چراکه رنگ در روح و روان اثر دارد.
ایوبی افزود: در بین همه هنرها خوشنویسی قدسی و برجسته تر است و بقیه هنرها به این هنر بدهکارند. امروز در معماری و پیکر تراشی ها اثر خوشنویسی دیده می شود. همچنین جامعه خوشنویسی فضائل را حفظ کرده اند.
وی تاکید کرد: مدیران فرهنگی به سختی کار می کنند و کار فرهنگی دشوار است و ما این سختی را به جان و دل می پذیریم، باید چهره واقعی ایران را با آثار فرهنگی هنری به جهانیان نشان دهیم.
خوشنویسی بدون مرز در دنیا گرامی نگاه داشته می شود
در ادامه یدالله کابلی، استاد خوشنویس اظهار کرد: هنر خوشنویسی به عنوان هنری گرانسنگ مورد مقبول اهالی فرهنگ‌افتاده است. سرمایه خوشنویسان پول و حمایت نبود بلکه اتحاد و همدلی هنرمندان بود.
وی ادامه داد: به یاد دارم وقتی به خط شکسته روی آوردم یک سطر مرکبی را در اختیار نداشتم که بخواهم از آن جان بگیرم.
این استاد خط شکسته تاکید کرد: متاسفانه ما در موزه هایمان، اندک آثاری از خوشنویسی داریم اما در کشورهای دیگر بی گمان هنر خوشنویسی به عنوان هنری مطرح و قدسی دیده می شود.
کابلی افزود: نکوداشت من در یونسکو خون تازه ای برای من بود. هرگاه به خمودگی می رسیدم به این فکر می کردم هنوز می توانم و جوانانی می آیند که علاقه مند به هنر خوشنویسی هستند.
این استاد خوشنویس اضافه کرد: من به عنوان یک خدمتگزار جامعه خوشنویسی از شما که دغدغه فرهنگی دارید تقدیر می کنم و شوق حرکت دارم. شما به شکوه خوشنویسی عنایت داشتید و اگر کسی به زیبایی و هنر تعلق خاطر داشته باشد، می خواهد جاودانه زندگی کند.
این استاد خوشنویسی عنوان کرد: هنر و هنر خوشنویسی بدون خط و مرز جغرافیایی و اجتماعی و سیاسی در هر گوشه ای از دنیا گرامی نگاه داشته می شود و خوشنویسی با عشقی گسترده تر ادامه پیدا می کند.