بر اساس آئیننامه صدور انواع گواهینامههای رانندگی که توسط هیئت وزیران تصویب شده و آخرین اصلاحات آن در دسترس است، ارائه گواهی سلامت روان بهعنوان یکی از شرایط اصلی دریافت گواهینامه رانندگی در کشور، و الزامی است.
طبق ماده ۳ این آئیننامه، متقاضیان گواهینامه باید علاوه بر معاینات جسمی و بیناییسنجی، گواهی سلامت روانی خود را از مراکز پزشکی صلاحیتدار که مورد تأیید وزارت بهداشت و سازمان پزشکی قانونی هستند، دریافت و ارائه کنند. این الزام شامل تمامی انواع گواهینامهها از جمله پایه سوم، ویژه، موتورسیکلت و غیره میشود.
در ماده ۹ از پیوست ۲ آئیننامه، به صراحت به ارزیابی اختلالات روحی و روانی (اختلالات اعصاب و روان) بهعنوان یکی از معیارهای مهم احراز سلامت جسمانی و روانی رانندگان اشاره شده است. این ارزیابیها باید بر اساس دستورالعملهای اجرایی وزارت بهداشت و با هماهنگی نیروی انتظامی انجام شود.
اجرای الزام ارائه گواهی سلامت روان، اگرچه با هدف ارتقای ایمنی و کاهش حوادث رانندگی صورت گرفته، اما برخی از متقاضیان و کارشناسان نگرانیهایی را درباره پیچیدگی فرآیند صدور گواهینامه و هزینههای اضافی مطرح کردهاند. همچنین حفظ محرمانگی اطلاعات روانی مراجعان یکی از دغدغههای مهم حقوقی است که باید مورد توجه قرار گیرد.
در عمل، این الزام بیشتر در زمان صدور گواهینامه اعمال میشود و متقاضیان دریافت گواهینامه رانندگی توصیه میشود پیش از مراجعه به مراکز صدور گواهینامه، با مراجعه به مراکز روانپزشکی یا روانشناسی مورد تأیید وزارت بهداشت، گواهی سلامت روانی خود را دریافت کنند تا روند دریافت مجوز رانندگی تسهیل شود.
با اجباری شدن ارائه گواهی سلامت روان برای دریافت یا تمدید گواهینامه رانندگی، توجه افکار عمومی و کارشناسان به کیفیت، اعتبار و معیارهای صدور این گواهیها جلب شده است. گفتوگویی با هوشنگ مقبولی، حقوقدان و پژوهشگر حقوق کیفری، در خصوص ابعاد حقوقی این موضوع انجام دادیم که اظهار داشت: بدون تبیین دقیق مفهوم سلامت روان، میتواند منشأ سوءتفاهم، تضاد در تشخیص و حتی صدور گواهیهای فاقد اعتبار واقعی باشد.
مقبولی در ادامه گفت: فردی ممکن است در جامعه رفتار معمولی داشته باشد، اما در یک موقعیت خاص، خودداریها و قیدوبندهایی که برای خود تعریف کرده را کنار بگذارد و رفتار متفاوتی بروز دهد. یعنی آن روی دیگر شخصیت خود را که تا پیش از آن پنهان مانده بود، آشکار کند.