محققان برای اولین بار خون آزمایشگاهی را روی انسان‌ها آزمایش کرده‌اند تا ببینند امکان استفاده از این روش در ابعاد گسترده وجود دارد یا خیر.
دانشمندان بریتانیا برای اولین‌بار در یک کارآزمایی بالینی روی انسان‌ها، خون تولید‌شده در آزمایشگاه را به بدن افراد تزریق کردند. البته مقدار تزریق در این آزمایش کم بوده تا صرفاً مشخص شود که عملکرد آن در بدن چگونه خواهد بود و سلول‌ها چقدر دوام می‌آورند.
خونی که در آزمایشگاه تولید شده، از سلول‌های بنیادی اهداکنندگان به وجود آمده است و می‌تواند در آینده در ابعاد وسیع‌تری استفاده شود. آزمایش حاضر می‌خواهد افزون بر ارزیابی ایمنی استفاده از این نوع خون، دریابد که چرخه عمر گلبول‌های قرمز آزمایشگاهی در مقایسه با گلبول‌های قرمز اهدا‌شده توسط اهداکنندگان چگونه است.
در این آزمایش که بخشی از آزمایش Restore، تحت هدایت واحد انتقال خون سازمان ملی بهداشت بریتانیا و دانشگاه بریستول است، دو داوطلب سالم پذیرفته‌اند تا این خون آزمایشگاهی را دریافت کنند. اگرچه ارزیابی‌ها همچنان ادامه دارند، اما هنوز هیچ‌گونه عارضه جانبی در این افراد گزارش نشده است.استفاده از خون تولید‌شده در آزمایشگاه دو مزیت بالقوه دارد؛ اول، این روش می‌تواند مشکل کمبود اهداکننده در گروه‌های خونی نادر را برای بیماران مبتلا به کم‌خونی داسی‌شکل (SCD) و تالاسمی برطرف کند. دوم، انتظار می‌رود که این خون بهتر از خون اهدایی عادی باشد. چرخه عمر خون‌های عادی معمولاً 120 روز است و سلول‌هایی با سنین مختلف دارند. اما سلول‌های خون آزمایشگاهی تماماً تازه هستند و به همین دلیل عملکرد بهتر و عمر بیشتری دارند. این سازوکار دفعات نیاز به دریافت خون را کاهش داده و مشکل تجمع آهن در بدن را برطرف می‌کند.
خون آزمایشگاهی از روی سلول‌های بنیادی بزرگ‌سالان تولید شده است. این سلول‌های بنیادی ابتدا به مدت 18 تا 21 روز در یک محلول مغذی قرار گرفتند تا به تکثیر ترغیب شوند. برای تولید یک الی دو قاشق گلبول قرمز به حدود 24 لیتر محلول مغذی نیاز است.
این تحقیق در ادامه قرار است به حداقل 10 داوطلب در فواصل زمانی چهار ماهه دو نوع خون تزریق داشته باشد: یک تزریق خون استاندارد و یک تزریق خون آزمایشگاهی. در نهایت مشخص خواهد شد که این روش چه مزیت‌هایی نسبت به استفاده از خون عادی دارد.